önceliğim şunu söylemek olacak: oğuz atay, mükemmel bir yazar, tahlikeli oyunlar'ı ise bir şaheser.
ne anlatmak, nasıl anlatmak gerekir, bilemiyorum. kelimelerimin, cümlelerimin yetersiz kalacağından korkuyorum. yeteri kadar anlamlandırmayacağımdan korkuyorum. çünkü; "kelimeler, albayım, bazı anlamlara gelmiyor."
bitmesin diye uğraştım, günlerce süründüm, kıvrandım ama maalesef bitti, güzel şeyler de elbet bir gün tükeniyor.
oktay akbal'ın dediği gibi; "öyle kitaplar vardır, baştan sona dek bir serüveni izlemez. yaşamı verir, insanı verir, bir çağın görüntüsünü, anlamını verir." oğuz atay'ın aydın insanın bunalımını, kişinin kendine dönüşünü, içe dönüşünü anlatan, hayatı sorgulayan/sorgulatan tehlikeli oyunlar'ı da öyle bir kitap.
tek bir serüvene sıkışmamış, başkahraman hikmet benol'un iç muhakemeleriyle dünyadaki yalnızlığını, bu yalnızlıklar etrafında oluşan düşüncelerinin yoğunluğunu anlatan bir kitap.
bilinç akışı yöntemiyle yazılmış bir eser olduğundan okunması biraz zor olabilir ama bu kitabı okuma zamanınız geldiyse o anlamı olmayan, vücut bulmayan kelimelere çok şey yükleyeceksiniz. okuduklarınıza şaşırcak, anlam yüklediklerinize yine şaşıracak ve bittikten sonra da bu denli etkilendiğinize bir daha şaşıracaksınız. hayatımda okuduğum en iyi ama bakın, en iyi eserlerden. kesinlike okumanızı tavsiye edeceğim bir kitap. kesinlikle okuyun!!
"fakat, allah kahretsin, insan anlatmak istiyor albayım; böyle budalaca bir özleme kapılıyor. bir yandan da hiç konuşmak istemiyor. tıpkı oyunlardaki gibi çelişik duyguların altında eziliyor. fakat benim de sevmeğe hakkım yok mu albayım? yok. peki albayım. ben de susarım o zaman. gecekondumda oturur, anlaşılmayı beklerim. fakat albayım, adresimi bilmeden beni nasıl bulup anlayacaklar? sorarım size: nasıl? kim bilecek benim insanlardan kaçtığımı? ben ölmek istiyorum sayın albayım, ölmek. bir yandan da göz ucuyla ölümümün nasıl karşılanacağını seyretmek istiyorum. tehlikeli oyunlar oynamak istiyor insan; bir yandan da kılına zarar gelsin istemiyor. küçük oyunlar istemiyorum albayım."
ne anlatmak, nasıl anlatmak gerekir, bilemiyorum. kelimelerimin, cümlelerimin yetersiz kalacağından korkuyorum. yeteri kadar anlamlandırmayacağımdan korkuyorum. çünkü; "kelimeler, albayım, bazı anlamlara gelmiyor."
bitmesin diye uğraştım, günlerce süründüm, kıvrandım ama maalesef bitti, güzel şeyler de elbet bir gün tükeniyor.
oktay akbal'ın dediği gibi; "öyle kitaplar vardır, baştan sona dek bir serüveni izlemez. yaşamı verir, insanı verir, bir çağın görüntüsünü, anlamını verir." oğuz atay'ın aydın insanın bunalımını, kişinin kendine dönüşünü, içe dönüşünü anlatan, hayatı sorgulayan/sorgulatan tehlikeli oyunlar'ı da öyle bir kitap.
tek bir serüvene sıkışmamış, başkahraman hikmet benol'un iç muhakemeleriyle dünyadaki yalnızlığını, bu yalnızlıklar etrafında oluşan düşüncelerinin yoğunluğunu anlatan bir kitap.
bilinç akışı yöntemiyle yazılmış bir eser olduğundan okunması biraz zor olabilir ama bu kitabı okuma zamanınız geldiyse o anlamı olmayan, vücut bulmayan kelimelere çok şey yükleyeceksiniz. okuduklarınıza şaşırcak, anlam yüklediklerinize yine şaşıracak ve bittikten sonra da bu denli etkilendiğinize bir daha şaşıracaksınız. hayatımda okuduğum en iyi ama bakın, en iyi eserlerden. kesinlike okumanızı tavsiye edeceğim bir kitap. kesinlikle okuyun!!
"fakat, allah kahretsin, insan anlatmak istiyor albayım; böyle budalaca bir özleme kapılıyor. bir yandan da hiç konuşmak istemiyor. tıpkı oyunlardaki gibi çelişik duyguların altında eziliyor. fakat benim de sevmeğe hakkım yok mu albayım? yok. peki albayım. ben de susarım o zaman. gecekondumda oturur, anlaşılmayı beklerim. fakat albayım, adresimi bilmeden beni nasıl bulup anlayacaklar? sorarım size: nasıl? kim bilecek benim insanlardan kaçtığımı? ben ölmek istiyorum sayın albayım, ölmek. bir yandan da göz ucuyla ölümümün nasıl karşılanacağını seyretmek istiyorum. tehlikeli oyunlar oynamak istiyor insan; bir yandan da kılına zarar gelsin istemiyor. küçük oyunlar istemiyorum albayım."
