size bir nobel ödüllü kitabı tanıtmak istiyorum.
knut hamsunun hayatı diyebilirim bu kitap için.
çünkü o kitabı yazarken başından geçen zorlu günleri yazmak istemiştir.
kitabı mutlaka okumussunuzdur.
bende 2.ciyi okudum bugün.ve empati yapınca inanılmaz acı çektiğim kitaplardan biridir.
çünkü herkesin hayatında belli bir dönem bu kitapta anlatılan gibi olmuştur.ac gezdiginiz günleriniz hiç olmadı mı yoksa? gerçekten şanslısınız o zaman birşey diyemem.
beyler bayanlar.kitabi okurken karakteri kendiniz yaşıyorsunuz.ve açlığa gurura öyle bir dayanma hissiyatı geliyor ki..ama belirli noktaya kadar tabi...
düşünsenize yazarlık yapmak istiyorsunuz.
yeteneğiniz de var.ancak yazdiklariniz hep geri çevriliyor.5 kron kazansaniz dünyanın en mutlu insanı olabilirsiniz çünkü karnınızı doyuracaksiniz.
bir pansiyonda kalıyorsunuz ve sürekli yazarliktan alabileceğiniz parayı öne sürerek borçlandığinizi düşünün.
gerçekten zor be.insan isyan eder.ediyor da zaten.
her yazı geri çevriliyor üsluptan dolayı..
kazanamiyorsunuz ve umidiniz tükeniyor.
öyle bir noktaya geliyorsunuz ki;
yolda giderken yerdeki portakal kabuğunu alıp çiğnemeye başlıyorsunuz.
çok zor cookkk..
bende yaşadım şahsen empati yapabiliyorum.
o yüzden bu kitap insanoglunun en kötü donemlerine bir ışık tutuyor.
et almak istiyorsunuz ama gururunuzdan dolayı köpeklerim icin (yalan uyduruyorsunuz) bana kemik parçası verir misiniz diyorsunuz ve o aldığınız kemik parçalarını kemirmeye çalışıyorsunuz.
bakın alttaki pasajı birebir kitaptan aldım.
i̇çiniz sizlayacak...
kemiği kemirmeye başladım...
tadı neyin tadına benziyordu,hiçbir şeyin! bayat kanin tıkayıcı kokusuydu kemikten yükselen; hemen kusmak zorunda kaldım.bir daha denedim.yuttuklarimi çıkarmayacak olursam,faydasını görecektim herhalde; midemi yatıştırmam gerekiyordu.kizdim,dişlerimi hırsla et parçasına geçirdim,birazını kopardım,zorla yuttum.para etmiyordu; et kırıntıları midemde ısınır ısınmaz geri geliyorlardı.cilgina dönmüş,yumruklarımi sıktım,çaresizlikten ağlamaklı olmuştum;deliler gibi dişledim kemiği,gözyaşlarım boşandı,yaşlarla ıslandı,kirlendi kemik.oguruyor,küfrediyor,yeniden ısırıyordum ; kalbim çatlayacak gibi ağlıyordum
knut hamsunun hayatı diyebilirim bu kitap için.
çünkü o kitabı yazarken başından geçen zorlu günleri yazmak istemiştir.
kitabı mutlaka okumussunuzdur.
bende 2.ciyi okudum bugün.ve empati yapınca inanılmaz acı çektiğim kitaplardan biridir.
çünkü herkesin hayatında belli bir dönem bu kitapta anlatılan gibi olmuştur.ac gezdiginiz günleriniz hiç olmadı mı yoksa? gerçekten şanslısınız o zaman birşey diyemem.
beyler bayanlar.kitabi okurken karakteri kendiniz yaşıyorsunuz.ve açlığa gurura öyle bir dayanma hissiyatı geliyor ki..ama belirli noktaya kadar tabi...
düşünsenize yazarlık yapmak istiyorsunuz.
yeteneğiniz de var.ancak yazdiklariniz hep geri çevriliyor.5 kron kazansaniz dünyanın en mutlu insanı olabilirsiniz çünkü karnınızı doyuracaksiniz.
bir pansiyonda kalıyorsunuz ve sürekli yazarliktan alabileceğiniz parayı öne sürerek borçlandığinizi düşünün.
gerçekten zor be.insan isyan eder.ediyor da zaten.
her yazı geri çevriliyor üsluptan dolayı..
kazanamiyorsunuz ve umidiniz tükeniyor.
öyle bir noktaya geliyorsunuz ki;
yolda giderken yerdeki portakal kabuğunu alıp çiğnemeye başlıyorsunuz.
çok zor cookkk..
bende yaşadım şahsen empati yapabiliyorum.
o yüzden bu kitap insanoglunun en kötü donemlerine bir ışık tutuyor.
et almak istiyorsunuz ama gururunuzdan dolayı köpeklerim icin (yalan uyduruyorsunuz) bana kemik parçası verir misiniz diyorsunuz ve o aldığınız kemik parçalarını kemirmeye çalışıyorsunuz.
bakın alttaki pasajı birebir kitaptan aldım.
i̇çiniz sizlayacak...
kemiği kemirmeye başladım...
tadı neyin tadına benziyordu,hiçbir şeyin! bayat kanin tıkayıcı kokusuydu kemikten yükselen; hemen kusmak zorunda kaldım.bir daha denedim.yuttuklarimi çıkarmayacak olursam,faydasını görecektim herhalde; midemi yatıştırmam gerekiyordu.kizdim,dişlerimi hırsla et parçasına geçirdim,birazını kopardım,zorla yuttum.para etmiyordu; et kırıntıları midemde ısınır ısınmaz geri geliyorlardı.cilgina dönmüş,yumruklarımi sıktım,çaresizlikten ağlamaklı olmuştum;deliler gibi dişledim kemiği,gözyaşlarım boşandı,yaşlarla ıslandı,kirlendi kemik.oguruyor,küfrediyor,yeniden ısırıyordum ; kalbim çatlayacak gibi ağlıyordum
