mor külhani - ece ayhan - binbir sözlük
şiirimiz karadır abiler

kendi kendine çalan bir davul zurna

sesini duyunca kendi kendine güreşmeye başlayan

taşınır mal helalarında kara kamunun

şeye dar pantolonlu kostak delikanlıların şiiridir

aşk örgütlenmektir bir düşünün abiler

2. şiirimiz her işi yapar abiler

valde atik'te eski şair çıkmazı'nda oturur

saçları bir sözle örülür bir sözle çözülür

kötü caddeye düşmüş bir tazenin yakın mezarlıkta

saatlerini çıkarmış yedi dala gerilmesinin şiiridir

dirim kısa ölüm uzundur cehennette herhal abiler

3. şiirimiz gül kurutur abiler

dönüşmeye başlamış beşiktaşlı kuşçu bir babanın

taşınmaz kum taşır mavnalarla karabiga'ya kaçan

gamze şeyli pek hoş benli son oğlunu

suriye hamamında sabuna boğmasının şiiridir

oğullar oğulluktan sessizce çekilmesini bilmelidir abiler

4. şiirimiz erkek emzirir abiler

i̇lerde kim bilir göz okullarına gitmek ister

yanık karamelalar satar aşağısı kesik kör bir çocuğun

kinleri henüz tüfek biçimini bulamamış olmakla

tabanlarına tükürerek atış yapmasının şiiridir

böylesi haftalık resimler görür ve bacaklanır abiler

5. şiirimiz mor külhanidir abiler

topağacından aparthanlarda odası bulunamaz

yarısı silinmiş bir ejderhanın düzüşüm üzre eylemde

kiralık bir kentin giriş kapılarına kara kireçle

şairlerin ümüğüne çökerken işaretlenmesinin şiiridir

ayıptır söylemesi vakitsiz üsküdarlıyız abiler

6. şiirimiz kentten içeridir abiler

takvimler değiştirilirken bir gün yitirilir

bir kent ölümün denizine kayar dragomanlarıyla

düzayak çivit badanalı bir kent nasıl kurulur abiler?
s-zl-k-yaz-alt