erken kaybedenler, emrah serbes
emrah serbes, bu eserinde birbirinden güzel öyküler kaleme almıştır. kitabın sade, akıcı bir anlatımının olmasının yanında gayet de sürükleyici.
yazardan okuduğum ilk kitaptı erken kaybedenler. okurken ara ara güldüğüm, ara ara hüzünlendiğim bir eser oldu.
kısacası kitabın adından da anlaşılacağı üzere kitap; bu hayatta erken kaybedenleri konu alıyor... okuması zevkli bir eserdi, önerilir.
şuraya kitaptan birkaç alıntı iliştiriyorum:
"söylemekten vazgeçtiğim şeyler söylediklerimden daha fazla. çünkü insanları üzmek istemiyorum."
"okudukların yaşadıklarını değiştirir, değiştirmese bile farklı bir gözle görmeni sağlar."
"çünkü büyüdükçe arzularım küçüldü, şaşkınlıklarım küçüldü, beklentilerim küçüldü. büyüdükçe öyle küçüldüm ki içimde taşacak bir şey kalmadı."
"unutmanın acısı, ayrılığın acısından farklı. ayrılık hüzne yakın, unutmak kasvete. yani birini er geç unutmaya mahkûm olduğunu bilmenin bilincine vardığın anların sıkıntısından bahsediyorum. o kişinin parça parça silinip alakasız hatıraların arasına karışmasından bahsediyorum. belki de neden bahsettiğimi bilmiyorum, sadece üzülüyorum, vasıfsız keder."
"giderdim dostlar! i̇nandığım birtakım değerler olmasaydı giderdim çoktan."
emrah serbes, bu eserinde birbirinden güzel öyküler kaleme almıştır. kitabın sade, akıcı bir anlatımının olmasının yanında gayet de sürükleyici.
yazardan okuduğum ilk kitaptı erken kaybedenler. okurken ara ara güldüğüm, ara ara hüzünlendiğim bir eser oldu.
kısacası kitabın adından da anlaşılacağı üzere kitap; bu hayatta erken kaybedenleri konu alıyor... okuması zevkli bir eserdi, önerilir.
şuraya kitaptan birkaç alıntı iliştiriyorum:
"söylemekten vazgeçtiğim şeyler söylediklerimden daha fazla. çünkü insanları üzmek istemiyorum."
"okudukların yaşadıklarını değiştirir, değiştirmese bile farklı bir gözle görmeni sağlar."
"çünkü büyüdükçe arzularım küçüldü, şaşkınlıklarım küçüldü, beklentilerim küçüldü. büyüdükçe öyle küçüldüm ki içimde taşacak bir şey kalmadı."
"unutmanın acısı, ayrılığın acısından farklı. ayrılık hüzne yakın, unutmak kasvete. yani birini er geç unutmaya mahkûm olduğunu bilmenin bilincine vardığın anların sıkıntısından bahsediyorum. o kişinin parça parça silinip alakasız hatıraların arasına karışmasından bahsediyorum. belki de neden bahsettiğimi bilmiyorum, sadece üzülüyorum, vasıfsız keder."
"giderdim dostlar! i̇nandığım birtakım değerler olmasaydı giderdim çoktan."
